ഞാന്‍ കുറച്ചു ഭ്രാന്ത് പറഞ്ഞോട്ടെ....................

മരണം ചിലരെന്കിലും ഭയക്കുന്ന ഒരേ ഒരു സത്യം , എന്നാല്‍ നമുക്കിതൊരു പുതിയ രീതിയില്‍ കാണാന്‍ ശ്രമിക്കാം .ഇവിടെ ഭയത്തിനു വലിയ പ്രാധാന്യമൊന്നുമില്ല ,പകരം അന്ഗീകരതിന്റെയും ആഘോഷങ്ങളുടെയും നിറം മാത്രം. മരണം ആത്മാവിന് നല്കുന്നത് മോചനവും ,മനുഷ്യന് നല്കുന്നത് അന്ഗീകാരവും മാത്രം. എന്റെ വാക്കുകള്‍ ഞാന്‍ പറയുന്നത് തെളിവ് സഹിതമാണ്. വളരെ കാലങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ്‌ തന്നെ തമിഴ്നാട്ടില്‍ അന്ത്യയാത്ര മരണപ്പെട്ട ആളെ സന്തോഷപൂര്‍വ്വം യാത്രയാക്കുന്ന രീതിയാണ്.ഇവിടെ കേരളത്തില്‍ എന്തോ ഇന്നുവരെ നമ്മള്‍ ആ രീതി തുടങ്ങിയിട്ടില്ല (ആ രീതി തുടങ്ങിയിട്ടില്ല എന്ന് മാത്രം,കുടിച്ചു കൂത്താടി ദേഹം വിട്ടുയരുന്ന ദേഹിക്കു യാതൊരു വിധ മാന്യതയും നല്‍കാതെ സ്വന്തം അഭിപ്രായങ്ങള്‍ അവരുടെ കുടുംബങ്ങളില്‍ കെട്ടിവെക്കുന്ന ഒരുപാടു മാന്യ വ്യക്തികള്‍ നമ്മുടെ ഇടയില്‍ സസുഖം വാഴുന്നുണ്ട്,അവരോട് ഞാന്‍ നന്ദി പറയുന്നു മരണവീടുകള്‍ ഇത്രയും സജീവമാക്കുന്നതിന്.),പക്ഷെ നമുക്ക് വളരെ നല്ല ഒരു സ്വഭാവമുണ്ട് മരിച്ചവര്‍ എത്ര മോശപ്പെട്ടവരാണെന്കിലും അവരെ നമ്മള്‍ വാഴ്തിപ്പാടും,അവരുടെ ഗുണഗണങ്ങള്‍ നമ്മള്‍ എണ്ണിഎണ്ണി പറയും, അവരുടെ ആത്മാക്കള്‍ പോലും കരുതുന്നുണ്ടാകും നമ്മള്‍ ഇത്ര നല്ലവരാണോ എന്ന്.ഇന്നലെ വരെ തമ്മില്തള്ളിയിരുന്ന ശത്രു മരിച്ചുകഴിഞ്ഞാല്‍ അയാളാണ് പിന്നെ അവരുടെ സുഹൃത്ത്,വഴിക്കാട്ടി .ഇങ്ങനെയെല്ലാം മരണം ജനങ്ങളെ സഹായിക്കുമ്പോള്‍ എന്തിനാണ് വെറുതെ മരണത്തെ ഭയക്കുന്നത്.യഥാര്ത്ഥത്തില് സിനിമയില്‍ പറഞ്ഞ പോലെ മരിക്കുമ്പോളാണു ഒരാള്‍ ജനിക്കുന്നത് , അന്ഗീകരത്തിലേക്ക്,പ്രശസ്തിയിലേക്ക് അങ്ങനെ ഒരാള്‍ക്ക് സ്വപ്നം കാണാന്‍ പോലും കഴിയാത്ത ഉയരങ്ങളിലേക്ക് അവന്‍ ജനിച്ചു വീഴുന്നു............................
എന്ത് കൊണ്ടാണ് ജനങ്ങള്‍ ഇത്തരത്തില്‍ ചിന്തിക്കാത്തത്,എന്ന് ഇത്തരത്തില്‍ ചിന്തിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നുവോ അന്ന് മുതല്‍ കുറച്ചു പേര്‍കെന്കിലും, മരണം ഒരു വല്ലാത്ത ഭയമായി കൊണ്ടുനടക്കുന്നവര്‍കെന്കിലും ജീവിതം സാധാരണ രീതിയില്‍ മുന്നോട്ടു കൊണ്ടു പോകാന്‍ സാധിക്കും....................
ഒന്നു കൂടി പറഞ്ഞോട്ടെ ഇതൊരു ഭ്രാന്തന്‍ സങ്കല്‍പ്പത്തിന്റെ അവതരണം മാത്രമാണ്,ഇതില്പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ ഒന്നും സത്യമല്ല, വെറുതെ ഒരു ബുദ്ധിജീവി വേഷം കെട്ടി എന്ന് മാത്രം ,അര്കെന്കിലും ഇതു വായിച്ചിട്ട് തല്ലാന്‍ തോന്നിയെന്കില്‍ ,അത് നിങ്ങളുടെ വിധി .................................
അയ്യോ എഴുത്തിനിനിടയില്‍ മരുന്ന് കഴിക്കാന്‍ മറന്നു പോയി, ഈശ്വര നീ തന്നെ തുണ ഈയുള്ളവന്.........................................

കോലങ്ങള്‍

എന്തൊക്കെയോ എഴുതണമെന്നു തോന്നുന്നുണ്ട്,പക്ഷെ എന്തോ എവിടെയോ വാക്കുകളെ തടഞ്ഞു നിര്‍ത്തുന്നു,എന്തൊക്കെയോ എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നത്‌ പോലെ .കുറച്ചു ദിവസമായി എല്ലാം യന്ത്രികമാനെന്നു തോന്നുന്നു. എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു ജീവിതം എന്ന് നിങ്ങള്‍ എല്ലാവരും ഒരിക്കലെന്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ലേ .എനിക്കൊരിക്കലും ഉത്തരം കിട്ടിയിട്ടില്ലാത്ത ചോദ്യം..... പിന്ന്നെ വിശ്വസിക്കുകയാണ് ഞാന്‍ ഓരോ ജന്മത്തിനും ഒരു നിയൊഗമുന്ടെന്നു,എന്നാല്‍ എത്ര തിരഞ്ഞിട്ടും അതെന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കന്‍ കഴിയുന്നുമില്ല. ഒടുവിലിപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആ നിയോഗം തേടി അലയാന്‍ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുകയാണ്.ചിലപ്പോള്‍ വളരെ വേദനയേറിയ എന്തെങ്കിലും സത്യം മുന്നില്‍ കണ്ടു പകച്ചു നില്‍ക്കേണ്ടി വന്നേയ്ക്കും,എങ്കിലും എനിക്കതറിഞ്ഞേ പറ്റു...........

ഞാനിപ്പോള്‍ നില്‍ക്കുന്നത് തന്ജവൂരിലാണ്,ഇവിടെ പ്രസിദ്ധാരയ ധാരാളം നാഡീജ്യോത്സ്യന്മാരുണ്ട്,നമുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും നിയോഗം ഇവര്‍ക്കറിയാന്‍ പററും എന്നാണ് മിത്ത്.ലോകത്തെവിടെ ജനിച്ചയാളുടെയും നാഡിരേഖ ഇവിടെയുണ്ടാവുമത്രേ. പക്ഷെ ഇവിടെയും എനിക്ക് കിട്ടിയത് ഒരേ ഉത്തരം ,ഒരു വലിയ ചോദ്യ ചിഹ്നം ;പല കൈനോട്ടക്കാരും പറഞ്ഞ പോലെ വ്യക്തമല്ലാത്ത കുറെ രേഖകള്‍ മാത്രം ...............

സത്യത്തില്‍ ഈ ഭ്രാന്ത് തുടങ്ങിയിട്ട് കാലം കുറച്ചായെങ്കിലും ശക്തി പ്രാപിച്ചത് ഇപ്പോഴാണെന്ന് മാത്രം.കാരണമുണ്ടെന്ന് കൂട്ടിക്കൊളു, മനസ്സില്‍ വിചാരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി തകര്ന്നു തരിപ്പനമാകുമ്പോള്‍ നമ്മളറിയാതെ തന്നെ ഒരു വല്ലാത്ത നിരാശ മനസ്സിനെ ഗ്രസിക്കുന്നുണ്ട് ,അതിന്റെ ബാക്കിപത്രം മാത്രമാണീ കാര്യങ്ങളോരോന്നും.ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലുള്ള ചില കാര്യങ്ങളെങ്കിലും പറഞ്ഞപ്പോള്‍ എന്തോ ഒരു വല്ലാത്ത സുഖം തോന്നുന്നു.

ഇപ്പോള്‍ എല്ലാത്തിനുമൊടുവില്‍ ഒരു ഗസലിന്റെ നനുത്ത തനുപ്പിലെക്കിറങ്ങി എന്റെ വേദനകളും ചോദ്യങ്ങളും ഞാനില്ലതക്കും,അതിന് ശേഷം സ്ഥിരമണിയുന്ന ആ വിഡ്ഢിവേഷം എടുത്തണിഞ്ഞു ഞാന്‍ നിങ്ങളുടെ ഇടയിലേക്ക് തിരിച്ചുവരും ,പക്ഷ അതിനൊരു ചെറിയ ഇടവേള വേണം ഈ നാടകത്തിന്റെ തിരക്കഥ മുഴുമിപ്പിക്കാന്‍..... ഒന്നെനിക്കുറപ്പുണ്ട് ഇതില്‍ പങ്കു ചേരുന്ന എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ക്കും നല്ല ഒരു നാളെയുടെ ചിന്തകള്‍ അവശേഷിപപിക്കുന്ന ഒരു തിരക്കഥയയിരിക്കും ഇതു ,പക്ഷെ അതിന് വേണ്ടി ഞാന്‍ എന്തൊക്കെ കോലങ്ങള്‍ കെട്ടണം എന്നെനിക്കറിയില്ല................

ഒന്നു ചോദിച്ചോട്ടെ ............?

കാലമാകുന്ന കുത്തൊഴുക്കില്‍ നമ്മളറിയാതെ തന്നെ നാമില്ലതാകുന്നു.എന്താണ് സത്യത്തില്‍ നമുക്ക് നഷ്ടമാകുന്നത്. ജീവിതമോ അതോ സ്വപ്നങ്ങളോ . ആരെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ ,ജീവിതമാണ്‌ നഷ്ടമാകുന്നതെന്കില്‍ പിന്നെ നമുക്കെന്തു വില ,കാലത്തിനനുസരിച്ച് കോലം കെട്ടുന്നവര്‍ മാത്രമാണൊ നമ്മള്‍ ...... സത്യത്തില്‍ നമുക്കു നഷ്ടമാകുന്നത് കുറെ സുഖമുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ മാത്രമാണ്. അതില്‍ ചിലത് നഷ്ടമാകുന്നത് അനാവശ്യമായ ചിന്തകള്‍ കാരണമാണെന്ന് ഞാന്‍ പറയും,എതിര്‍ക്കുന്നവര്‍ക്ക് എതിര്‍ക്കാം പക്ഷെ ഞാന്‍ പറയുന്നത് എന്റെ അനുഭവമാണ്.

ജീവിതത്തില്‍ എന്തിനെ കുറിച്ചും വളരെ കൂടുതല്‍ ചിന്തിച്ചാണ് ഞാന്‍ പലപ്പോഴും തീരുമാനങ്ങള്‍ എടുക്കാറുള്ളത്.എല്ലാവരും സമ്മതിച്ചു തന്നിട്ടുള്ള എന്‍റെ ഒരു നല്ല സ്വഭാവം,പക്ഷെ എനിക്ക് നഷ്ടമായത് ഒരു സുഖമുള്ള സ്വപ്നം.പറഞ്ഞു വരുന്നതു മറ്റൊന്നുമല്ല പ്രണയത്തെക്കുറിച്ച് തന്നെയാണ് ,പറഞു പഴകിയ ഏതാനും പ്രണയനാടകങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലേക്ക് ഒന്നുകൂടി. ക്ഷമയുണ്ടെങ്കില്‍ വായിക്കാം,ഉണ്ടെന്കില്‍ മാത്രം.

എന്റെ ആദ്യ രണ്ടു പോസ്റ്റുകളും വായിച്ചവര്‍ കണ്ടിരികും രണ്ടിലും പ്രധാന കഥാപാത്രം മഴയായിരുന്നു.മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല മഴ എന്നറിയപ്പെടുന്നത് എന്റെ ആദ്യ പ്രണയ നായികയാണ്. ഞങ്ങള്‍ക്ക് പരസ്പരം ഒരുപാടു ഇഷ്ടമായിരുന്നു,എന്നാല്‍ കാടുകയറിയ ചിന്തകള്‍ (തെറ്റിദ്ധരിക്കണ്ട ഞാനാദ്യം പറഞ്ഞ ചിന്തയാണ് ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചത്) ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ എപ്പോഴും ഒരകലം സൂക്ഷിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചു. ഒന്നര വര്‍ഷം പരസ്പരം ഒരു ചിരിയിലൂടെ നോട്ടത്തില‌ുടെ ഒരായിരം കാര്യങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചു.ഒടുവില്‍ കാര്യങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യബോധത്തോടെ കാണേണ്ടി വന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് മറ്റൊരു വിവാഹത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തികേണ്ടിവന്നു. എന്നാല്‍ അവള്‍ക്കറിയാം ഞാനിന്നും ഒരുപാടു ഇഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന്.......................(വേറെ പണിയൊന്നും ഇല്ല അല്ലെ ചൂദ്യം ആര്ക്കെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കില്‍ ,ഒരിക്കലെന്കിലും ഒരാലെയെന്കിളും ആത്മാര്‍ഥമായി പ്രണയിച്ചു നോക്കെടാ എന്ന് ഞാന്‍ പറയും....). അങ്ങനെ പ്രണയ വേദനയില്‍ മുഴുകി നടക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ വളരെ അടുത്ത ഒരു സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞു അവള്‍ക്കെന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന്.എന്താ പറയുക ,അത്യാവശ്യം നല്ല ജാടയില്‍ തന്നെ പറഞ്ഞു " ഏയ് തന്‍ എന്താ ഈ പറയുന്നേ നിന്നെ ഞാന്‍ ഒരു നല്ല സുഹൃത്ത് ആയി മാത്രേ കണ്ടിട്ടുള്ളു,അതെന്നു അങ്ങനെത്തന്നെ ആയിരിക്കും."സംഭവത്തില്‍ ഞാന്‍ കൂട്ടുക്കാരില്‍ നിന്നും കേട്ട തെറികള്‍ ഇവിടെ എഴുതാന്‍ കൊള്ളില്ല . പിന്നെ കുറെ നാളുകള്‍ കഴിഞ്ഞു പഠനം കഴിഞ്ഞു പ്രവേശിച്ചുവല്ലാതെ ടെന്‍ഷന്‍ ഉണ്ടാവുമ്പോള്‍ സംസാരിക്കുന്ന ഏതാനും നല്ല കൂട്ടത്തില്‍ അവളെയും ചേര്ത്തു, കുറച്ചുക്കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ മാത്രമായി ഈ ഗണത്തില്‍.അങ്ങനെ വന്നപ്പോള്‍ ഒരു സംശയം എന്നാപ്പിന്നെ അവളെ കെട്ടി പര്‍പ്പിചാലോ, ഉടനെ വിളിച്ചു നമ്മുടെ ഒരു ഏട്ടനെ(സ്വന്തം എട്ടനല്ല കേട്ടോ ) , കുറെ ചിരിച്ചു പിന്നെ പറഞ്ഞു ആദ്യമേ ഇതങ്ങു ചെയ്താല്‍ പോരായിരുന്നോ,നീ എന്ത് വേണേല്‍ ചെയ്തോ കൂടെ ഞാനുണ്ടെന്ന്.പിന്നെ നമുക്കെന്തു നോക്കാന്‍ ,അടുത്ത നിമിഷം അവളെ ഞാനവളെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു " തിരക്കിലാണോ? അല്ലെങ്കില്‍ പറയാനുണ്ടായിരുന്നു ".ഉടനെ മറുപടി വന്നു "ഞാന്‍ ,തിരക്കിലോന്നുമല്ല പറഞ്ഞോളു ?"."ഒരിഷ്ടത്തെ കുറിച്ചു ചോദിക്കാനായിരുന്നു ,ചോദിക്കാല്ലോ അല്ലെ ?" "എനിക്കറിയാം തന്‍ എന്താ ചോദിയ്ക്കാന്‍ പോകുന്നതെന്ന് ,തന്‍ കേട്ടത് സത്യമാണ് എനിക്കവനെ ഇഷ്ടമാണ് തന്‍ എന്റെ കൂടെ നില്‍ക്കണം,ഞങ്ങളുടെ വിവാഹം നടത്തി തരണം." ഞാന്‍ എന്ത് പരയെന്ടെതെന്നു അറിയാതെ കുറച്ചു നേരം നിന്നുപോയി പിന്നെ സ്വാഭാവികമായി തന്നെ പറഞ്ഞു "എന്നെ പോലെ നല്ല ഒരു സുഹൃതുണ്ടാവുമ്പോള്‍ നീ എന്തിനാ പേടിക്കുന്നെ എന്തിനും ഏതിനും ഞാനുണ്ട് നിന്റെ കൂടെ ,അത് എണ്ണ "-----(കൊള്ളാം അല്ലെ ഇതാണ് ഒരു നല്ല സുഹൃത്ത് ചെയ്യേണ്ടത് ).അങ്ങനെ രണ്ടു തവണ ഞാന്‍ പ്രണയ വേദന എന്തെന്നറിഞ്ഞു.

ആദ്യം ചിന്തിക്കതെയെടുത്ത ഒരു തീരുമാനം ,പിന്നെ ഒരുപാടു ചിന്തിച്ചെടുത്ത ഒന്നും ,രണ്ടും ഒരുപോലെ വേദനനല്കിക്കൊണ്ട് അവസാനിച്ചു .

ഇനി നിങ്ങള്‍ പറയു പ്രണയിക്കുമ്പോള്‍ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചു ചിന്തിക്കാണമോ അതോ .................................

ഇതെന്റെ അനുഭവം, അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഞാന്‍ പറയുന്നതാണ് ഇത്,വിയോജിക്കുന്നവര്‍ക്കതവാം.

ഇതിനര്‍ത്ഥം പ്രണയം നല്ലതല്ല എന്നല്ല എന്ന് സുഹൃത്തുക്കളെ ഞാന്‍ നിങ്ങളെ വീണ്ടും ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു................